“Stop Misogyny in (t)rap”- Η Sadahzinia μιλάει στο ελc: «Η τέχνη πρέπει να προστατεύει τη γυναικεία φύση και όχι να γίνεται όπλο εναντίον της»



05/09/2024 - 19:36

Την Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου στην Τεχνόπολη θα συμβεί κάτι ξεχωριστό, ένα ιστορικό κάλεσμα επί σκηνής σε ένα All Female Line Up που θα ξεκινήσει αυστηρά στις 20:45 και θα κυλήσει σαν μια παράσταση, σαν μια «γροθιά» με μήνυμα Stop Misogyny in (t)rap.

Η Sadahzinia συντονίζει αυτό το μοναδικό live mixtape καλώντας όλες τις Ελληνίδες Rappers, ανακατεύοντας με τους συνεργάτες της non-stop rap κουπλέ και έντεχνα ρεφρέν με ένα καταιγιστικό πέρασμα ξεχωριστών γυναικών της μουσικής. Λίγο πριν αυτή την ξεχωριστή βραδιά η Sadahzinia μιλάει στο ελc για τον μισογυνισμό και το κίνημα “Stop misogyny”:

Πώς σε αποκαλούν Γιολάντα Τσιαμπόκαλου ή Sadahzinia ;

Ακούω και στα δύο. Το τελευταίο δίμηνο ακούω πιο πολύ στα Sadahzinia, αλλά γενικώς με το Γιολάντα συνεννοούμαι μια χαρά.

Ορθά έχω την εντύπωση ότι παίζει να είσαι η πρώτη γυναίκα ράπερ της Ελλάδας;

Είμαι η πρώτη γυναίκα που ασχολήθηκε με το ραπ δισκογραφικά στην Ελλάδα, γιατί μόνο έτσι μπορώ να το μετρήσουμε. Δεν ξέρω τώρα αν υπήρχαν γυναίκες άλλες που μπορεί να έκαναν ραπ ανά την Ελλάδα, δισκογραφικά όμως ναι, ήμουν η πρώτη το 1994, πριν τριάντα χρόνια.

Τον προηγούμενο αιώνα, έτσι; Ήσουνα πολύ μικρή όταν ξεκίνησες νομίζω.

Ναι, ήμουν μικρή, πόσο ήμουν, 16 – 17 χρονών.

Εσύ λοιπόν είχες αυτή την τύχη να είσαι η πρώτη Ελληνίδα ράπερ που δισκογραφήθηκε. Κάνεις τα δικά σου υποθέτω τα πρότζεκτ, συνεχίζεις, γράφεις και παραμύθια…

Ναι έχω ασχοληθεί με διάφορα πέρα από τη μουσική, γράφω παραμύθια και μεταφράζω κάποια πράγματα που μου έχουν αρέσει. Έχω μεταφράσει δηλαδή και λογοτεχνία για παιδιά. Έχω γράψει άρθρα σε εφημερίδες και για ενήλικες και για παιδιά έγραφα για χρόνια και με το παιδικό θέατρο έχω ασχοληθεί λίγο και θέλω να ασχοληθώ και στο μέλλον, στο κοντινό μέλλον. Ασχολούμαι με ό,τι με γεμίζει και μου τραβάει την προσοχή και έχει να κάνει με τον λόγο και τις λέξεις.

Και τώρα είχες και μια πολύ ωραία ιδέα.

Ναι, ήθελα πάντα να μαζέψω τις γυναίκες που ασχολούνται με το ραπ στην Ελλάδα, με τη ραπ σκηνή και τα τελευταία δύο χρόνια ήταν ακόμα πιο έντονη αυτή η ανάγκη μου και αν θες απολογούμαι και λίγο για αυτό. Γιατί παρόλο που είμαι η γυναίκα αυτή που ξεκίνησε δισκογραφικά πρώτη, δεν είχα κάνει κάποια κίνηση να προσεγγίσω τις κοπέλες αυτές. Σιγά σιγά η σκηνή αυτή γινόταν όλο και πιο δυνατή, τώρα είναι αρκετά δυνατή. Υπάρχουν πολλές κοπέλες που ασχολούνται με αυτό σε όλα τα πόστα και στην παραγωγή και ως ντι τζέι και ως mcs φυσικά, στιχουργοί κτλ. Είχα την ανάγκη να τις μαζέψω αυτές τις κοπέλες, πράγμα που έτσι κάπως ξεκίνησε αυτή η ιδέα να κάνουμε ένα live τέτοιο, αλλά στην πορεία συνειδητοποιώ ότι είναι μια καθημερινότητα τα περιστατικά έμφυλης βίας, κακοποίησης, ακραίας βίας, οι γυναικοκτονίες και κάπως όλο αυτό συνδέθηκε μέσα στο μυαλό μου και παρακολουθώντας και διεθνείς έρευνες και από συμπεράσματα δικά μου. Και αν θες επειδή υπέστη και η ίδια έντονη βία και κακοποίηση λεκτική κυρίως, μου γεννήθηκε η ανάγκη αυτή να κάνουμε μια αρχή, ένα ξεκίνημα, ώστε να ξεκινήσει μια κουβέντα επί της ουσίας για τον μισογυνισμό στη μουσική, που αγαπώ και υπηρετώ. Σίγουρα ο μισογυνισμός δεν ξεκίνησε με τη ραπ, είναι ριζωμένος εδώ και δεκαετίες και πολλές δεκαετίες και όχι μόνο στη ραπ, αλλά σε πολλά είδη μουσικής.

Και στη ζωή μας, τον βρήκαμε έτοιμο τον μισογυνισμό.

Βεβαίως έτσι ακριβώς είναι. Έχουμε γαλουχηθεί με αυτά και δυστυχώς και εγώ από την πλευρά μου ως γυναίκα πρέπει να πω ότι μας έχουν εκπαιδεύσει σχεδόν να δεχόμαστε και να κάνουμε υπομονή στην κακοποίηση, στην αντικειμενοποίηση αν θέλεις, σε άσχημες συμπεριφορές και να το παίζουμε Μητέρες Τερέζες, ας πούμε.

Κι εμείς τα αγόρια κάτι παρόμοιο μάθαμε, αν όχι να κακοποιούμε, ας πούμε, επειδή ήμασταν τυχεροί από τα σπίτια μας. Τουλάχιστον μάθαμε να μην ανακατευόμαστε και να κοιτάμε τη δουλειά μας.

Ακριβώς. Είπα και σήμερα σε μια κουβέντα που είχα – παρακολουθώ τώρα τελευταία τον Χρήστο τον Γιανναρά, ο οποίος πέθανε κιόλας, είχα πάει στην κηδεία του και λίγο τον ψηλαφίζω. Είναι ένας φιλόσοφος και θεολόγος και συγγραφέας. Εκπληκτικός ομιλητής. Παρακολούθησα λοιπόν μια ομιλία του που έλεγε ότι στον Μεσαίωνα όταν έκλεβες σε σκότωναν, όταν σκότωνες σε διώχνανε. Τι σημαίνει αυτό; Ότι η κλοπή, το έχειν, το κατέχειν, ήταν πολύ πιο σημαντικό από το ποιος είσαι, από το πρόσωπο. Νομίζω λοιπόν ότι έχουμε πάει ξανά εκεί στον Μεσαίωνα, έχουμε πηδήσει ολόκληρους αιώνες και δεκαετίες, έχουμε χάσει το πρόσωπο και έχουμε γίνει άτομα ξανά.

Ναι, μονάδες.

Έχουμε γίνει μονάδες και ο καθένας ενδιαφέρεται για πάρτη του.

Και να τολμήσω να πω αποκτηνωμένες μονάδες.

Και αποκτηνωμένες μονάδες φυσικά. Ευτυχώς δεν το κάνει ο καθένας. Ευτυχώς υπάρχουν λαμπρά παραδείγματα. Εγώ μιλάω για τη ραπ, γιατί αυτή τη μουσική αγαπώ και υπηρετώ. Έτσι; και για αυτό το λόγο και την ονόμασα και τη συναυλία έτσι. Και εννοείται ότι ο μισογυνισμός είναι παντού. Γιατί άκουσα και αυτό: γιατί το εξειδικεύεις στη ραπ και στην τραπ, γιατί τις στοχοποιώ; Δεν στοχοποιώ καθόλου τη ραπ και την τραπ. Την αγαπώ τη ραπ μουσική, την υπηρετώ και θέλω αυτή η παθογένεια που υπάρχει στη ραπ, η οποία στην Ελλάδα μεταφράζεται και πολύ πιο άσχημα απ’ ότι στην Αμερική. Γιατί είναι διαφορετική η γλώσσα μας, γιατί είναι διαφορετική η κουλτούρα μας. Γιατί στον σεξισμό δεν απαντάμε με σεξισμό. Για μένα ήταν ο καημός μου αυτός.

alt

Ήθελες κάπως να ξεκαθαρίσεις την ραπ ελληνική σκηνή και να διαχωρίσεις ότι υπάρχει πάντα μια μερίδα ανθρώπων δηλαδή που θα εκφραστεί και σεξιστικά και ότι αυτό δεν είναι το καθεστώς της ραπ.

Σίγουρα το σημαντικό που θα ήθελα είναι να ξεκινήσει μια κουβέντα και αν γίνεται αυτή η παθογένεια σιγά σιγά να απομονωθεί και να σταματήσει. Γιατί δεν μπορεί ένας τύπος να ξεκινάει και να λέει ότι εγώ θα στήσω καριέρα βρίζοντας τις γυναίκες και ξεφτιλίζοντας γυναίκες και αντικειμενοποιώ τις γυναίκες. Γιατί αυτά έχουν γίνει στην Ελλάδα, έχουν στήσει καριέρες με εκατομμύρια views -γιατί έτσι όλα μεταφράζονται πια- και συναυλίες κτλ με τραγούδια τα οποία είναι τουλάχιστον εμετός. Το hip hop και η ραπ έχουν μια άλλη δυναμική, είναι επαναστατική. Είναι ανατρεπτικά τα τραγούδια, αλλά δεν μπορούν να φτάσουν στην απόλυτη δυναμική αν συνεχίσουν και συμπεριφέρονται στις γυναίκες ως κάτι λιγότερο. Αυτή είναι η άποψή μου. Οι γυναίκες οι οποίες έχουν στηρίξει τη μουσική αυτή και στην Ελλάδα θέλουμε ν’ ακούμε στίχους που μας κάνουν καλό, μας ενθαρρύνουν, δεν μας υποβιβάζουν…

Μας αφυπνίζουν.

Φυσικά, τόσα θέματα υπάρχουν. Δεν είναι θέμα το να μιλάς για κακοποίηση γυναικών και μέχρι και  για βιασμό γυναικών και να εξωθείς τη νεολαία σε τέτοιες πράξεις βίας. Γιατί αυτό δεν είναι πολύ μακριά, κάνει ζημιά στις νέες γενιές και είναι πολύ ξεκάθαρο και αναγνωρίσιμο αυτό το πράγμα, η ραπ και η τραπ ισχύει ότι είναι μουσικές που τις ακούει το μεγαλύτερο μέρος της νεολαίας αυτή τη στιγμή, γι’ αυτό και είναι η αγωνία μου σε αυτό το live και ο μισογυνισμός στη μουσική αυτή …είναι κάτι παραπάνω από επικίνδυνοι στίχοι. Γιατί είναι ένα πρόβλημα, ένα μεγάλο, βαθύ κοινωνικό πρόβλημα που κανονικοποιεί την απαξίωση της γυναίκας. Στήνεται μια ολόκληρη κουλτούρα ασέβειας και αντικειμενοποίησης.

Θέλεις να πούμε λίγο και για αυτούς που μας διαβάζουν πώς η λογική της ραπ είναι να είναι με την κοινωνία και όχι να την οδηγεί σε λάθος δρόμους.

Φυσικά και έτσι ξεκίνησε κιόλας η ραπ μουσική. Η ραπ μουσική ξεκίνησε με μία τέτοια λογική. Στην τελείως αρχή της ξεκίνησε ως ένα πάρτυ στους δρόμους που έφτιαχναν μουσική με δύο δίσκους, αλλά πολύ σύντομα είχε έναν πολιτικοποιημένο χαρακτήρα, επαναστατικό. Μιλούσε για τα προβλήματα των μαύρων στις γειτονιές, έδινε ένα μήνυμα αντίστασης και ήταν τελείως διαφορετικό το ύφος. Κάποια στιγμή με το gangsta rap και το RnB το πράγμα άρχισε να θολώνει και μάλιστα δόθηκε και γραμμή από τις δισκογραφικές από τη δεκαετία του ’90 να αρχίσουν να γράφουν πιο προσβλητικούς στίχους. Είναι φοβερό αυτό, υπάρχει γραμμή πίσω από αυτό, δεν είναι απλά ότι αποφασίζει ένας πιτσιρικάς «Εγώ θα στήσω την καριέρα μου έτσι». Υπάρχει μία ολόκληρη βιομηχανία μουσική, η οποία βγάζει χρήμα ξεφτιλίζοντας τις μάνες μας, τις αδερφές μας και εμάς τις ίδιες και τις κόρες μας ας πούμε. Και αυτό δεν μπορεί να γίνεται ανεκτό όταν ανεχόμαστε τον μισογυνισμό οποιασδήποτε μορφής, συνεισφέρουμε σε αυτό τον τρόπο σκέψης που δίνει δικαιολογίες ή ακόμα χειρότερα δικαιολογεί ακραίες πράξεις βίας εναντίον των γυναικών. Αν διαβάσεις στίχους σε κομμάτια αμερικάνικα, αλλά πλέον υπάρχουν δυστυχώς και εδώ, ωθούν σε πράξεις απίστευτης βίας εναντίον των γυναικών και αυτό δεν μπορεί να γίνει ανεκτό πλέον.

Και δεν μπορεί να γίνει ανεκτό, διότι αυτός ο ήχος είναι πιο πολύ στους νέους και για μένα οι νέοι χρειάζονται να διδάσκονται και ωραία πράγματα. Δεν σου λέω να μην πούμε και για την “γκόμενα την Σούζη που κάτι πάθαινε” που λέει και ο στίχος, αλλά δεν θα έπρεπε να λέμε τέτοια πράγματα. 

Δεν το πάω στην άλλη άκρη του πολίτικαλ κορέκτ για να είμαστε σωστοί. Υπάρχουν κομμάτια που διακωμωδούν κάποιες καταστάσεις ή προβάλλουν την υπερσεξουαλικότητα. Δεν με ενοχλεί αυτό, αν υπάρχει κάποιο κομμάτι το οποίο διακωμωδεί με έναν τρόπο στο επίπεδο της σάτιρας. Δεν συζητάμε γι’ αυτό όμως και επίσης να τονίσω είμαστε ενάντια στον μισογυνισμό και είμαστε και ενάντια στον μισανδρισμό και είμαι και ενάντια στην ομοφοβία και σε κάθε άλλου είδους…

Μα αυτά είναι αλληλένδετα δοχεία διότι αν χάσει ένας από εμάς τα δικαιώματα του, τα χάσαμε όλοι.

Ακριβώς.

Αν νομιμοποιήσουμε τη λεκτική κακοποίηση και τον τραμπουκισμό έξω στον δρόμο για ένα είδος ανθρώπου ας πούμε, με τις επιλογές του, μετά τα χάσαμε όλοι. Εσύ λοιπόν τώρα είχες αυτή την πολύ ωραία ιδέα να μαζέψεις όσο το δυνατόν περισσότερες γυναίκες ράπερς ουσιαστικά για να επανατοποθετήσουμε λίγο και τη ραπ σκηνή. Ας πούμε.

Ναι, ακριβώς γιατί πιστεύουμε ότι ο πολιτισμός είναι βασική αιτία όταν προβάλλει τέτοια πρότυπα, είναι βασική αιτία αυτών των καταστάσεων. Η τέχνη πρέπει να προστατεύει τη γυναικεία φύση και όχι να γίνεται όπλο εναντίον της.

Και απ’ ότι είδα στα ονόματα που θα συμμετέχουν δεν είναι μόνο ράπερς τελικά. Άνοιξε και άλλο η γκάμα.

Η ελληνική γλώσσα έχει μία τέτοια ομορφιά και μία αλήθεια, η οποία ποτίζει όλα τα είδη μουσικής. Στο ραπ είναι τόσο μεγάλο το πεδίο στο να γράψεις στίχους, οι στίχοι είναι πάρα πολλοί και σίγουρα διαφαίνεται ακόμα παραπάνω ο πλούτος της γλώσσας, αλλά εικόνες όμορφες σου δημιουργούν και τραγούδια από όλα τα είδη μουσικής. Οπότε το άνοιξα παραπάνω και σε γυναίκες από άλλα είδη, οι οποίες ήξερα ότι είναι ευαισθητοποιημένες και με πολλή μεγάλη χαρά θέλησαν να συμμετάσχουν για να γίνει μια αρχή σε όλο αυτό. Ο τρόπος που το έχουμε δουλέψει και με τις καλλιτέχνιδες αυτές είναι με τη λογική του hip hop, δηλαδή θα τις φέρουμε πιο πολύ στα δικά μας τα μονοπάτια.

Αυτό θα είναι πολύ ωραίο δώρο για εμάς και υποθέτω ότι όλες συμμετέχετε αφιλοκερδώς.

Ναι όλο είναι αφιλοκερδώς. Άπαξ και βγουν τα έξοδα της παραγωγής, τα κέρδη όλα θα πάνε στο StrongMe, το οποίο είναι ένα κίνημα κατά της έμφυλης βίας, κατά της κακοποίησης γυναικών και βοηθάει σε πολύ πρακτικά ζητήματα και προβλήματα γυναικών, κακοποιημένων και εξόδων των παιδιών τους κτλ. Οπότε όλα τα έξοδα θα πάνε εκεί και βέβαια θα συμμετάσχουν στη συναυλία και πολλά άλλα κινήματα. Θα είναι εκεί για ενημέρωση του κόσμου.

Δηλαδή δεν θα είναι μόνο μια συναυλία.

Ναι, θα έχει καταρχάς μία ενημέρωση από διάφορα κινήματα για το τράφικινγκ, για την κακοποίηση, κατά της έμφυλης βίας, για προστασία, για βοήθεια νομική, περίπτερα από μετανάστριες, ενημέρωση για την παιδική κακοποίηση. Επίσης θα είναι μαζί μας η Ασπασία Θεοφίλου, η οποία έχει ξεκινήσει με δική της πρωτοβουλία το StrongMe και θα κάνουμε ένα ψήφισμα για την ποινικοποίηση της γυναικοκτονίας. Αυτό θα γίνει live όταν θα είμαστε στη σκηνή, θα γίνει ένα μικρό διάλειμμα και θα κάνουμε αυτή τη δράση.

Α, έχεις οργανώσει υπερθέαμα, όχι μια απλή συναυλία.

Αξίζει. Έχει γίνει πάρα πολλή δουλειά από μία χούφτα κυριολεκτικά ανθρώπων να το στήσουμε όλο αυτό, για μένα είναι ένας οργανωτικός άθλος. Μόνο οι συνεννοήσεις με τόσα άτομα ξεχωριστά, ο καθένας έχει τις αγωνίες του, τις απορίες του, οι συνεννοήσεις με τα κινήματα κτλ. Θα ξεκινήσουμε αυστηρά στις 20:45, γιατί κυλάει όλο σαν παράσταση. Τα κουπλέ, τα ραπ μπλέκονται με τα έντεχνα, με τα ροκ, με spoken word, με ό,τι μπορείς να φανταστείς. Είναι όλο σαν mixtape, όλο ένα μιξαρισμένο τραγούδι ουσιαστικά, το οποίο είναι σαν γροθιά. Οι θεματικές των τραγουδιών είναι όλες σχετικές με το θέμα γυναίκα, μισογυνισμός αλλά και με μία δόση χιούμορ μπορώ να σου πω. Δεν θέλουμε την πολιτική ορθότητα, θέλουμε να ανοιχθεί μια κουβέντα.

Θέλουμε την κοινωνική ορθότητα.

Ακριβώς, την κοινωνική ορθότητα. Θέλουμε να είμαστε πρόσωπα, δεν θέλουμε να είμαστε άτομα. Θέλουμε να είμαστε πρόσωπα, να αγαπάμε και να δινόμαστε ο ένας στον άλλον, το έχουμε ξεχάσει αυτό. Τραγουδάμε για την πάρτη μας, έχουμε ξεχάσει να τραγουδάμε για τον άλλον. Πρέπει να θυμηθούμε ότι πρέπει να τραγουδάμε για τον άλλον. Όταν τραγουδάς για τον άλλον, σε ενδιαφέρει τι θα γράψεις μέσα. Δεν μπορεί να τραγουδάς για τον άλλον και να λες δεν ξέρω τι μπορώ να πω.

alt

Όταν ξεκινήσαμε τη συζήτησή μας θυμάμαι είπες ότι δυστυχώς δεν κινητοποιήθηκα νωρίτερα ως άτομο, ως γυναίκα που είπες. Ουσιαστικά ξεχρεώνεις τώρα αυτές τις κατ’ εμέ άδικες τύψεις σου.

Δεν έχω τύψεις. Απολογούμαι, γιατί έχω όλα αυτά τα χρόνια πραγματικά υπηρετήσει και δουλέψει πάρα πολύ για αυτή τη μουσική. Έχω δουλέψει σε όλα τα πόστα, έχω κουβαλήσει με τις πλάτες μου, έχω τα πάντα κάνει. Έχω δώσει πάρα πολύ πόνο πάντα ως πρόσωπο, πάντα σεβόμενη τον ακροατή, πάντα σεβόμενη τον άνθρωπο που θα έρθει να αγοράσει το σιντί μου. Έχω τυλίξει μόνη μου και έχω στείλει πράγματα σε ανθρώπους με προσωπική επαφή.

Γιατί είσαι Ελληνίδα καλλιτέχνιδα και είναι χόμπι αυτό που κάνεις, δεν είναι τέχνη.

Εννοείται δεν έχω λύσει κανένα οικονομικό πρόβλημα και όλη αυτή η συναυλία που στήνω είναι από χρήματα που δεν μου περισσεύουν γιατί και εγώ μεγαλώνω δύο παιδιά στην εφηβεία, αλλά θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό να ξεκινήσει μια κουβέντα για αυτό το πράγμα, γιατί όλη η νεολαία, όλα τα παιδιά ακούνε αυτή τη μουσική.

Για μένα είναι και πιο σημαντικό αυτό που κάνεις να επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, έστω σαν μια υπενθύμιση. Δηλαδή εγώ εύχομαι από πλευράς μου αυτό τώρα να ξαναγίνει. Ο Δήμος Αθηναίων ουσιαστικά σας έδωσε την Τεχνόπολη;

Όχι, δεν μας την έδωσε την πληρώνουμε κανονικά.

Ας πούμε, εγώ εύχομαι του χρόνου να μην πληρώσετε και να γίνει το δεύτερο, να γίνει και φεστιβάλ μακάρι.

Ναι. Αν θες τώρα, εντός εισαγωγικών κάνω μια καμπάνια, η οποία, τρομάρα μου, σιγά την καμπάνια, αφού εγώ ούτε μαρκετινίστικα πράγματα ξέρω, ούτε έχω καμία από πίσω μου εταιρεία, η οποία με συμβουλεύει. Σκέφτηκα λοιπόν μέσα στο καλοκαίρι με ποιον τρόπο μπορώ πέρα από το να ποστάρω την αφίσα να κάνω κάτι πιο ακτιβιστικό και πιο στοχευμένο; Ας κάνουμε βιντεάκια. Οπότε άρχισα να ζητάω από τις καλλιτέχνιδες που συμμετέχουν να κάνουν ένα βιντεάκι με μια ατάκα. Θα τα έχεις δει πιθανότατα. Μία ατάκα σύντομη σχετικά με το event και σχετικά με τον μισογυνισμό γενικότερα. Αυτό όμως άρχισε να ανοίγει. Γιατί πόσες να είναι στο line up πια; Άρχισε λοιπόν κι άλλος κόσμος από διάφορους τομείς να ενδιαφέρεται να πει κάτι γι’ αυτό. Ηθοποιοί, σκηνοθέτες, αθλητές από διάφορους χώρους και έτσι σίγουρα και καλλιτέχνες βέβαια που δεν συμμετέχουν στη συναυλία, δηλαδή ήδη μου έστειλαν βιντεάκια ο Φοίβος Δεληβοριάς, η Νατάσσα Μποφίλιου. Θα ανέβουν όλα αυτά. Ο Ζουγανέλης, ο Γιάννης, ο Σπύρος Γραμμένος. Αυτό λοιπόν που άρχισα να σκέφτομαι έτσι, με τους συνεργάτες, τους φίλους ουσιαστικά που το στήσαμε όλο αυτό με το τίποτα. Σκεφτήκαμε λοιπόν αυτό το πράγμα να το ανοίξουμε κι άλλο και να βάλουμε έναν στόχο τα 1.000 βίντεο από καλλιτέχνες και από άλλους ανθρώπους του πολιτισμού, γιατί πιστεύω ότι όσο πιο πολύ μιλάμε για αυτό και όσο πιο πολύ εκτιθέμεθα γι’ αυτό, και λέμε μία ατάκα είναι μία ομολογία και θεωρώ ότι είναι και ένας τρόπος δέσμευσης.

Ας πούμε, πρέπει να το τονίσω αυτό, θέλω δηλαδή πολύ να πω και το όνομά του, γιατί το θεωρώ μεγαλοκαρδία από τον Κόμη Χ. Έναν ράπερ από το 2011 νομίζω είχε ξεκινήσει να ασχολείται, έκανε πολύ ωραία πράγματα. Έβγαλε μία δισκάρα πρόσφατα και έκανε ένα βιντεάκι στο οποίο απολογείται και λέει ότι και εγώ έχω κάνει τραγούδια μισογυνιστικά. Αυτό το θεωρώ μεγάλη μαγκιά να το κάνει ένας άντρας, για μένα άντρας είναι αυτός που ομολογεί και λέει ότι ναι έκανα λάθος και όταν θα καταλάβετε την αξία της γυναίκας τότε θα καταλάβετε και για ποιο λόγο αυτά τα τραγούδια δεν πρέπει να τα ακούτε, πόσο μάλλον να τα γράφετε. Για μένα είναι πολύ σημαντικό λοιπόν αυτή η συναυλία θα έπρεπε να γίνεται απ’ όλη τη ραπ κοινότητα. Αν είμαστε κοινότητα, βάζω μεγάλο ερωτηματικό σε αυτό…

Και εύχομαι να έχετε και μια γεμάτη Τεχνόπολη.

Μακάρι. Ξέρω ότι έχουμε ξεκινήσει μια κουβέντα, έχουμε τραβήξει τα βλέμματα, αλλά ξέρω ότι επίσης έχουμε ενοχλήσει κιόλας.

Αυτό σημαίνει ότι κάνετε κάτι καλά.

Δεν ξέρω ποια θα είναι η ανταπόκριση του κόσμου γιατί είναι η πρώτη φορά. Ελπίζω να έχει, γιατί είναι για ιερό σκοπό και ο σκοπός της συναυλίας και το γεγονός ότι τα κέρδη θα πάνε όλα στο StrongMe είναι ιερό επίσης. Γιατί καθημερινά μιλώ με την Ασπασία και διακόπτει τη συνομιλία μας διαρκώς γιατί της έρχονται τηλεφωνήματα και μηνύματα για κακοποιήσεις παιδιών, κακοποιήσεις γυναικών, πολύ σκληρές καταστάσεις που δεν προλαβαίνουν καν να φτάσουν τα μέσα ενημέρωσης και να γίνουν πιο γνωστές

Κλείνοντας τη συζήτησή μας εμένα αυτή η «κολεγιά» μου αρέσει πάρα πολύ. Το βρίσκω πάρα πολύ έξυπνο.

Κι εγώ βαρέθηκα το κατά μόνας, ας πάμε να παίξουμε παρέα, δηλαδή πραγματικά το θέλω πάρα πολύ. Το έκανα και στο Fuzz, το ευχαριστήθηκε η ψυχή μου με όλα τα παιδιά που ήρθαν εκεί και με τίμησαν και θα το συνεχίσουμε και θα γίνουν κι άλλα πράγματα, γιατί αυτό θα γίνει κίνημα το “Stop misogyny”.

alt

Info:

Adblock test (Why?)

Πηγή: elculture


Σχετικά άρθρα


Δημοσίευση από , Βρίσκεται στις κατηγορίες Πολιτισμός και Ψυχαγωγία

Σχολιάστε το άρθρο

*


Γκαλερί

Σχεδιασμός από MOD creative studio