Εμείς και εσείς σε επαφή
Κυριάκος ή Ζωή
31/03/2025 - 04:45
Του Χρήστου Χωμενίδη
Στον φίλο μου τον Αντώνη
Όπως σε όλες τις αναμετρήσεις σε βάθος δεκαετιών, στις προεδρικές εκλογές του 2002 στη Γαλλία οι βασικοί αντίπαλοι ήταν δύο: ο επικεφαλής της Κεντροδεξιάς, στην προκειμένη ο εν ενεργεία Πρόεδρος Ζακ Σιράκ. Και ο υποψήφιος των Σοσιαλιστών, ο Λιονέλ Ζοσπέν, ο οποίος είχε διατελέσει πρωθυπουργός σε συγκατοίκηση με τον Σιράκ. Δημοσιογράφοι και πολιτειολόγοι προέβλεπαν οριακή επικράτηση του ενός ή του άλλου, κατά τα ειωθότα. Στις 21 Απριλίου 2002, τους ήρθε κεραμίδα. Ο Σιράκ ήταν πρώτος με ένα ισχνό 19,9%. Ο Ζοσπέν τρίτος με ένα θλιβερό 16,2%. Και ανάμεσά τους ο Ζαν Μαρί Λεπέν, με 16,9%.
Ποιος; Ο Λεπέν! Ο άνθρωπος που μπροστά του η κόρη του Μαρίν φαντάζει αρνί, με προβιά αρνιού έστω. Ο εξ απαλών ονύχων ξενοφοβικός, αντιευρωπαϊστής, αντισημίτης, αντικομμουνιστής Λεπέν, ο κατηγορηθείς για βασανιστήρια στην Αλγερία, που είχε δηλώσει ότι οι θάλαμοι αερίων στα ναζιστικά στρατόπεδα αποτελούν μια λεπτομέρεια. Για τους δημοκράτες Γάλλους ο Λεπέν ήταν ό,τι πιο απεχθές. Και όμως. Μονάχα εκείνος είχε αντιληφθεί στο πλήρες μέγεθός τους την κόπωση, την απογοήτευση, την οργή που διακατείχε την κοινωνία. Και τις είχε εκμεταλλευτεί, παριστάνοντας τον αντισυστημικό.
Στον δεύτερο γύρο, όλες οι δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου ψήφισαν Σιράκ. Και του έδωσαν ένα ανεπανάληπτο 82,2%.
Με έπιασε κάτι, στα καλά καθούμενα, και ξεφυλλίζω κιτρινισμένες σελίδες της γαλλικής Ιστορίας; Όχι. Εικάζω απλώς ότι στο Μέγαρο Μαξίμου θα τρίβουν τα χέρια τους διαβάζοντας τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις που φέρνουν την Πλεύση Ελευθερίας δεύτερη.
Άμα επαληθευτούν στις κάλπες, όποτε και αν στηθούν αυτές, το δίλημμα που εκ των πραγμάτων θα τεθεί, θα συμφέρει εξαιρετικά τη Νέα Δημοκρατία. «Ψηφίστε μας στις επαναληπτικές εκλογές για να μην σας κάτσει στο σβέρκο η Ζωή Κωνσταντοπούλου! Η οποία…» – η οποία δεν χρειάζεται καν να περιγραφεί από τους αντιπάλους της. Χωριό που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει. Προσωπικότητα με τέτοια εχθροπάθεια, τέτοιο ισοπεδωτικό μένος, τέτοια αυτοκρατορικότητα δεν έχει ξαναφανεί στο δημόσιο χώρο. Οι κουτσαβάκηδες της Χρυσής Αυγής, θα μου πείτε. Γατάκια μπροστά της, αγυιόπαιδες που θα έλεγε και ο Παπαδιαμάντης.
Ικανοί μεν για τα ειδεχθέστερα εγκλήματα, παντελώς ανίκανοι δε να χαράξουν στρατηγική, να σαγηνέψουν ευρεία στρώματα, να διεμβολίσουν άλλους πολιτικούς χώρους. Στο σχολείο, οι Χρυσαυγίτες θα ήταν τα στουρνάρια, οι γρόθοι, που σπάνε με σφεντόνα τα τζάμια της τάξης. Ενώ η Ζωή, η άριστη μαθήτρια, η οποία εξευτελίζει τους καθηγητές παίζοντας στο γήπεδό τους με όπλο την ευφυία της.
«Κυριάκος ή Ζωή» θα επαναλαμβάνουν οι άνθρωποι της Νέας Δημοκρατίας – και ίσως όχι μόνο αυτοί. Κατά το «Καραμανλής ή τανκς». Και οι πιθανότητες να επανασυσπειρώσουν τους κεντρώους -και τους κεντροαριστερούς ακόμα-, οι οποίοι νιώθουν σήμερα εντελώς απογοητευμένοι από την κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν θα είναι διόλου λίγες. Στο κάτω-κάτω από δυό διαβόλους προτιμότερος εκείνος που ήδη γνωρίζεις κατά την παλιά αγγλική παροιμία.
«Μπούρδες!» λέει ένας φίλος μου, μαχητικό και ταλαντούχο στέλεχος του Πασόκ. «Η εκτίναξη της Κωνσταντοπούλου είναι απολύτως συγκυριακή. Έχει να κάνει αποκλειστικά με τα Τέμπη. Για αυτό και πασχίζει να τα κρατάει στην επικαιρότητα.
Μόλις ξεθυμάνουν, θα επιστρέψει στα κανονικά ποσοστά της…»
«Δεν θα βρει» του απαντάω «η Ζωή αλλά πυρομαχικά, άλλες βόμβες να ρίξει; Η αφερεγγυότητα, η αναποτελεσματικότητα, η διαφθορά του ελληνικού κράτους περιορίζεται στους σιδηροδρόμους; Άπαξ και έπιασε τόσο αποτελεσματικά τον παλμό, εφόσον έγινε ο υποδοχέας του λαϊκού θυμού, ποιος την πιάνει! Δεν έχει πρόγραμμα; Θα φτιάξει εκ των ενόντων! Στο κάτω-κάτω, πόσοι πολίτες μελετούν τα προγράμματα των κομμάτων πριν πάνε να ψηφίσουν; Η απαρέσκεια -η αδιαφορία ακόμα χειρότερα- του κόσμου απέναντι στον Ανδρουλάκη, τον Φάμελλο, τον Χαρίτση δεν πηγάζει από τις τοποθετήσεις τους. Αλλά από τις χλωμές, στα μάτια πολλών, προσωπικότητές τους… Η Ζωή διαθέτει ένα τεράστιο πλεονέκτημα. Είναι έντονη. Φυσιογνωμία. Character. Μπορεί να τη μισείς, δεν γίνεται όμως να την περάσεις στο ντούκου. Από τους υπόλοιπους της αντιπολίτευσης, μόνον ο Κουτσούμπας έχει αντίστοιχο χάρισμα. Δεσμεύεται ωστόσο από το σαβουάρ βιβρ του Κόμματος…»
Άμεσο κίνδυνο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη θα αποτελούσε ένας πολιτικός, ο οποίος θα έπειθε ότι μπορεί να κυβερνήσει πιο επωφελώς από τον ίδιο προσηλωμένος στις βασικές αρχές του δημοκρατικού τόξου. Την ευρωπαϊκή ταυτότητα. Τον συνδυασμό φιλελελεύθερων και κοινωνικών πολιτικών σε χριστιανοδημοκρατική ή σοσιαλδημοκρατική δοσολογία. Τον εκσυγχρονισμό όπως τον αντιλαμβάνεται κανείς εν έτει 2025. Ένας τέτοιος ηγέτης με την λάμψη του άφθαρτου πιθανόν να τον εκθρόνιζε.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν τον απειλεί; Θα απορροφήσει, εκτιμώ, κάνοντας τις απαραίτητες πιρουέτες, τον αντισυστημισμό εξ αριστερών αλλά και εκ δεξιών. Κάποιοι από τον Σύριζα θα αυτοκτονήσουν πολιτικά, ακολουθώντας την – η Ζωή πρώτα θα τους υποδεχθεί χαμογελώντας σαρδόνια και έπειτα θα τους συνθλίψει.
Πρέπει ωστόσο να περάσουν κάμποσα χρόνια μέχρι να βρεθεί η Πλεύση Ελευθερίας προ των πυλών της εξουσίας. Με σκιάχτρο τη Μαρίν Λεπέν, o Εμανουέλ Μακρόν κέρδισε δύο προεδρικές εκλογές. Το 2017 και το 2022.
Γιατί όμως οι εξελίξεις στην Ελλάδα να είναι παρόμοιες με της Γαλλίας; Υπάρχει και το αντιπαράδειγμα των Ηνωμένων Πολιτειών. Εκεί, το 2016, η υποψήφια Πρόεδρος των Δημοκρατικών Χίλαρι Κλίντον είχε σε μία ομιλία αποκαλέσει τους μισούς οπαδούς του αντιπάλου της «a basket of deplorables”, ένα καλάθι αξιοθρήνητους. Ο Ντόναλντ Τραμπ υποδέχθηκε την εξαιρετικά προσβλητική, αφόρητα ελιτίστικη διατύπωσή της ως μάννα εξ ουρανού – έκανε τους «Αξιοθρήνητους» σύνθημα και τραγούδι του. Στα απομνημονεύματά της, που κυκλοφόρησαν μετά την ήττα της, η Χίλαρι παραδέχθηκε το ολέθριο σφάλμα της.
Θέλει τεράστια προσοχή. Με θηρία σαν τον Ντόναλντ Τραμπ ή σαν τη Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν παίζεις.-
* Ο Χρήστος Χωμενίδης είναι συγγραφέας
Πηγή: capital
Σχετικά άρθρα
- Unique Post
Δημοσίευση από AutoPolis, Βρίσκεται στις κατηγορίες Διάφορες ειδήσεις
