Είναι φυσιολογικό ή όχι να βγαίνουμε με φίλους και να εξακολουθούμε να νιώθουμε μοναξιά

Οι πιο συνηθισμένες συμβουλές που δίνουν οι ειδικοί σε ασθενείς που πάσχουν από μοναξιά ή χρόνια κατάθλιψη, είναι τα γνωστά, «Βγες λίγο από το σπίτι», «Πέρνα χρόνο με αγαπημένα σου πρόσωπα» κλπ. Τι γίνεται όμως όταν η συνταγή για τη μοναξιά γίνεται αυτό ακριβώς που την προκαλεί;

Αν έχουμε επιστρέψει στο σπίτι μετά από μία ευχάριστη βόλτα με φίλους και πιάνουμε τον εαυτό μας να αισθάνεται θλιμμένος, πιθανότατα έχουμε βιώσει την «μοναξιά της αντίθεσης». Σύμφωνα με την θεραπεύτρια Λίντσει Άκερμαν, το φαινόμενο αυτό ονομάζεται επίσης «μετακοινωνική μοναξιά» και δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο. 

Η επαγγελματίας σύμβουλος, Έλεν Ντετζέι, επισημαίνει ότι είναι εντελώς λανθασμένη η πεποίθηση του ότι το να περιβάλλεται κανείς από άλλους καθιστά αδύνατο να νιώθει μοναξιά.

Με άλλα λόγια, αντιμετωπίζοντας την μετακοινωνική μοναξιά, δημιουργούμε το είδος των κοινωνικών αλληλεπιδράσεων που θέλουμε να έχουμε. 

Τι προκαλεί τη «μοναξιά της αντίθεσης»; 

Κατ′ αρχάς, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι δεν είναι κακό να αισθανόμαστε μοναξιά μετά από παρέα με ανθρώπους. «Είναι φυσιολογικό να αισθανόμαστε έτσι από καιρό σε καιρό. Δεν είναι ρεαλιστικό να περιμένουμε κάθε αλληλεπίδραση με έναν φίλο να είναι καταπληκτική», δηλώνει η κοινωνική επιστήμονας Κάσλεϊ Κίλαμ. 

Τούτου λεχθέντος, ορισμένοι άνθρωποι είναι πιο επιρρεπείς στο να αισθάνονται κατά αυτόν τον τρόπο σε σχέση με άλλους. Οι εσωστρεφείς μπορεί να έχουν περισσότερες πιθανότητες να βιώσουν μοναξιά αντίθεσης, επειδή είναι πιο επιρρεπείς στο να αισθάνονται κουρασμένοι και να έχουν ανάγκη από χρόνο μόνοι τους για να επαναφορτίσουν τις κοινωνικές τους μπαταρίες μετά από πολλά ερεθίσματα. 

«Τα άτομα που έχουν κατάθλιψη ή άγχος μπορεί να αισθάνονται μοναξιά κοντά σε άλλους λόγω μίας αρνητικής φωνής που υπάρχει μέσα τους κι εκείνη τη  στιγμή μπορεί να τους κάνει να ″αποσυνδεθούν″ από τον περιβάλλοντα χώρο και να μην απολαμβάνουν πραγματικά τη στιγμή», σημειώνει ο κλινικός ψυχολόγος Πολ Λοσόφ.

Για παράδειγμα, αν βγούμε μία βόλτα με φίλους κι όλη την διάρκεια, σκεφτόμαστε πως δεν είμαστε τόσο ενδιαφέροντες ή επιτυχημένοι όσο είναι οι συνομιλητές μας, τότε είναι βέβαιο πως θα επιστρέψουμε στο σπίτι με την αίσθηση πως δεν περάσαμε καθόλου καλά και όμορφα.

Το να περνάμε μία δύσκολη φάση στη ζωή μας, όπως είναι μια πρόσφατη απώλεια, μπορεί να ενισχύσει την πιθανότητα να βιώσουμε μοναξιά της αντίθεσης.

«Η κατάθλιψη μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται μοναξιά ακόμη και όταν βρίσκονται με άλλους», δηλώνει η Τζούλιαν Χολτ-Λάνσταντ, καθηγήτρια ψυχολογίας και νευροεπιστήμης και διευθύντρια του Εργαστηρίου Κοινωνικής Σύνδεσης και Υγείας στο Πανεπιστήμιο Brigham Young.

Σύμφωνα με την ίδια, μία από τις πιο κοινές αιτίες της μοναξιάς της αντίθεσης, είναι οι ανεκπλήρωτες κοινωνικές προσδοκίες ή η ασυμφωνία μεταξύ του επιθυμητού επιπέδου σύνδεσης και της πραγματικής σύνδεσης.

Με άλλα λόγια, έχουμε τρομερές προσδοκίες για ένα κοινωνικό γεγονός οι οποίες τελικά δεν εκπληρώνονται. Παρόμοιο συναίσθημα μπορεί να βιώσουμε όταν έχουμε κατά νου ότι θα δούμε κάποιο πρόσωπο το οποίο μας έχει λείψει αλλά τελικά, δεν το βλέπουμε. 

Πώς να την αντιμετωπίσουμε

Αν βρισκόμαστε εν μέσω της μετακοινωνικής μοναξιάς, μπορεί να είναι χρήσιμο να εξασκήσουμε την πρακτική της αυτοσυμπόνιας. Πρέπει να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι δεν σφάλουμε κάπου, απλώς η κοινωνική συναναστροφή δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μας. 

Ο Κίλαμ προτείνει επίσης, ότι μπορεί να είναι χρήσιμο να σκεφτόμαστε και να αναπολούμε τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις οι οποίες μας έχουν αφήσει ευχαριστημένους.

Το γεγονός ότι ένας συγκεκριμένος τύπος κοινωνικής αλληλεπίδρασης μας άφησε το αίσθημα της αδιαφορίας, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τον αποφύγουμε εντελώς στο μέλλον.

«Κάθε είδος κοινωνικής αλληλεπίδρασης που δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μας θα μπορούσε ενδεχομένως να οδηγήσει στο να νιώθουμε μοναξιά. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να τις αποφύγουμε, αλλά πρέπει να συνειδητοποιούμε γιατί μας οδηγεί εκεί», δηλώνει η Χολτ-Λάνσταντ.

Παράλληλα, είναι χρήσιμο να επαναπροσδιορίσουμε την οποιαδήποτε εμπειρία. Ποια είναι τα θετικά σημεία της εμπειρίας στα οποία μπορούμε να εστιάσουμε; Υπάρχει λόγος που τόσοι πολλοί ειδικοί σε θέματα ψυχικής υγείας κηρύττουν τη σημασία της εξάσκησης της ευγνωμοσύνης διότι πολύ απλά λειτουργεί. 

Εάν τα συνεχή συναισθήματα μοναξιάς μας καταβάλλουν συστηματικά, τότε ίσως η προοπτική της θεραπείας να είναι μια αποτελεσματική λύση. Ένας θεραπευτής μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμε τα βαθύτερα αίτια της μοναξιάς μας και συγκεκριμένους τρόπους καταπολέμησής της τα οποία κουμπώνουν πάνω μας. 

Η εμπειρία της μετακοινωνικής μελαγχολίας μπορεί να είναι ένα σημάδι ότι από την κοινωνική αλληλεπίδραση που είχαμε, έλειπε το είδος της σύνδεσης που αποζητούσαμε.

Ο εντοπισμός του τι σημαίνει ουσιαστική σύνδεση για εμάς μπορεί να βοηθήσει εμάς αλλά και το άτομο/άτομα με τα οποία προσδοκούμε να έρθουμε σε ουσιαστική κοινωνική επαφή. 

Με πληροφορίες από HuffPost U.S.

Related…

• Τρώμε λαχανικά σε σακουλάκι: Τι κινδυνεύουμε να μας συμβεί κι απάντηση αν πρέπει να ξαναπλυθούν
• Είναι καλό ή όχι να μασάμε μια τσίχλα όλη μέρα
• Εως και 40% των ανθρώπων έχουν φοβία με τα αεροπλάνα – Τέσσερις συμβουλές που κάνουν θαύματα